Ψυχρός εκτελεστής ή κάποιος που

Υπέφερε άδικα και

Χάθηκε από τα εγκόσμια;

Η Κατερίνα

Αναμένει χωρίς φωνή

Πότε θα τη δει

Όπως εκείνη…

Με κάθε μέσο

Άπληστοι πολιτικοί

Υφαίνουν σκευωρίες

Ρουφώντας ζωές

Οποιουδήποτε…

Βίαιο αλλά και

Ελπιδοφόρο,

Λυτρώνει και

Οδηγεί σε αλήθειες.

Υπερβολικά δουλεμένο,

Δοκιμάζει αντοχές,

Όμοιο με αστυνομική ταινία…

Η σημερινή μου επιλογή αφορά την πρώτη προσπάθεια στη συγγραφή ενός νέου παιδιού που μας παρουσιάζει ένα έντονο, αστυνομικό μυθιστόρημα, αντάξιο με κορυφαία βιβλία του είδους.

Ολοκληρωμένη υπόθεση, πλεγμένη με αγωνία, εντάσεις μα και έρωτα…

Ο Αχιλλέας είναι ένας νέος που κατηγορείται άδικα για ένα έγκλημα που δε διέπραξε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς να προλάβει να απολαύσει το μέλλον που σχεδίαζε. Ο κόσμος και το πραγματικό πρόσωπο της φυλακής, που αποκαλύπτεται σε όλο του το φάσμα, είναι δυσβάσταχτος για έναν τόσο νεαρό κι αθώο άνθρωπο, αν θέλει να μείνει στα πλαίσια της λογικής. Κάτι που είχε αποφασίσει να μη δοκιμάσει, μέχρι τη στιγμή που μπαίνει υπό την προστασία ενός κρατούμενου, που χαίρει το φόβο και το σεβασμό όλων, ανεξαρτήτου βαθμού…

Με τη βοήθειά του και τη συνεχόμενη στήριξη ενός ατόμου που, ως χθες, δε γνώριζε, μεταμορφώνεται σε αδίστακτο εκτελεστή, για να καταφέρει να μάθει την αλήθεια. Ποιοι κρύβονται πίσω από την καταδίκη του; Τι λόγους είχαν να τον καταστρέψουν;

Το βιβλίο είναι αριστοτεχνικά δομημένο, με ενδιαφέρουσα και πολύ επίκαιρη υπόθεση, που θα ζήλευαν οι περισσότεροι που καταπιάνονται με τα αστυνομικά, χωρίς κενά, καθώς οι λεπτομέρειές του ικανοποιούν όλες τις πτυχές της ιστορίας. Όσο προχωράς στην ανάγνωση, ξεδιπλώνεται ο περίπλοκος γρίφος που αφορά στην αέναη μάχη του καλού με το κακό, του αθώου με τον πραγματικά παράνομο, των σκοτεινών δυνάμεων του παρακράτους και των κατεστημένων με κάθε θύμα αδικίας, σκευωρίας και ανισότητας.

Ο πρωταγωνιστής έχει διαλέξει το δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, το ερεβώδες μονοπάτι που θα τον οδηγήσει στην αποκάλυψη και τιμωρία των αληθινών ενόχων, με μοναδικό φως/στήριγμα τον έρωτα που αχνοφαίνεται. Σαν ένας άλλος Φοίνικας, σηκώνεται από το τέλμα που κάποιοι φρόντισαν να τον ρουφήξει, αποφασισμένος για τα πάντα. Κάποιες “εικόνες” του βιβλίου φαντάζουν σκληρές, ωμότητα που αξίζει στα δόλια τεχνάσματα και τις τακτικές που μεταχειρίστηκαν οι διώκτες του, αλλά και στα όσα δεινά βίωσε, σαν νέος, έγκλειστος στη φυλακή, όπου οι νόμοι είναι αυτοί της ζούγκλας.

Σαν σε κινηματογραφική ταινία, γίνεσαι μέτοχος στην ιεραρχία των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, των δολοπλοκιών που ευδοκιμούν στην πολιτική, τόσο διαχρονική πραγματικότητα που σε τρομάζει, αν σκεφτείς πως ο συγγραφέας την αποτύπωσε πριν πόσα χρόνια, περιγράφοντας το εγγύς μέλλον, το οποίο ταιριάζει απόλυτα στο σήμερα. Γεγονός που ενισχύει την άποψη πως συγγραφέας μάλλον γεννιέσαι κι αυτό θα φανεί κάποτε, αργά ή γρήγορα.
…αν ηταν χρωμα, θα ηταν το απολυτο μαυρο.

…αν ηταν υφασμα, θα ηταν το βαρυ, κομψο βελουδο.

Τι εχουν να μας πουν καποιες ψυχες που, αν και αμαυρωθηκαν απο καθε ειδους βια, παρεμειναν ευγενικα βελουδινες;;;

Η πρωτη αποπειρα του συγγραφεα μου αρεσε παρα πολυ περιμενω με αγωνια το επομενο!!!!